Materialism: A Historico-Philosophical Introduction

این کتاب مروری بر ویژگی‌های کلیدی ماتریالیسم (فلسفی) از دیدگاه تاریخی ارائه می‌کند. بنابراین، این یک مطالعه در تاریخ و فلسفه ماتریالیسم است، با تمرکز ویژه بر دوره های اولیه مدرن و روشنگری، که به قرن 19 و 20 منتهی می شود. زیرا در قرن هجدهم بود که این کلمه برای اولین بار توسط فیلسوفی (La Mettrie) برای اشاره به خود استفاده شد. پیش از آن، «ماتریالیسم» یک اصطلاح تحقیرآمیز بود که برای متفکران شرور به‌عنوان مترادف «بی‌خدا»، «اسپینوزیست» یا «هابیست» لذت‌بخش استفاده می‌شد. این کتاب اشکال مختلف ماتریالیسم را ارائه می دهد، به ویژه در ادعاهایی در مورد ماهیت مادی جهان و در مورد ماهیت مادی ذهن، و سپس بر رویکردهای ماتریالیستی به بدن و تجسم، خودخواهی، اخلاق، قوانین طبیعت، تقلیل گرایی و جبرگرایی و به طور کلی رابطه آن با علم. زیرا ماتریالیسم اغلب به‌عنوان نوعی تسهیل‌کننده فلسفی علوم شناخته می‌شود، و نویسنده می‌خواهد پیشنهاد کند که همیشه اینطور نیست. ماتریالیسم در زمینه های مختلف تاریخی، ایدئولوژیک و علمی نیز شکل ها و چهره های متفاوتی به خود می گیرد و نویسنده می خواهد عدالت را در مورد این تنوع رعایت کند. چهره های مورد بحث عبارتند از لوکرتیوس، هابز، گاسندی، اسپینوزا، تولاند، کالینز، لا متری، دیدرو، دهولباخ و پریستلی. بوشنر، برگسون، جی.جی. اسمارت و دی.ام. آرمسترانگ.

This book provides an overview of key features of (philosophical) materialism, in historical perspective. It is, thus, a study in the history and philosophy of materialism, with a particular focus on the early modern and Enlightenment periods, leading into the 19th and 20th centuries. For it was in the 18th century that the word was first used by a philosopher (La Mettrie) to refer to himself. Prior to that, ‘materialism’ was a pejorative term, used for wicked thinkers, as a near-synonym to ‘atheist’, ‘Spinozist’ or the delightful ‘Hobbist’. The book provides the different forms of materialism, particularly distinguished into claims about the material nature of the world and about the material nature of the mind, and then focus on materialist approaches to body and embodiment, selfhood, ethics, laws of nature, reductionism and determinism, and overall, its relationship to science. For materialism is often understood as a kind of philosophical facilitator of the sciences, and the author want to suggest that is not always the case. Materialism takes on different forms and guises in different historical, ideological and scientific contexts as well, and the author wants to do justice to that diversity. Figures discussed include Lucretius, Hobbes, Gassendi, Spinoza, Toland, Collins, La Mettrie, Diderot, d’Holbach and Priestley; Büchner, Bergson, J.J.C. Smart and D.M. Armstrong.