Reden und Schweigen: Die Repräsentation algerischer Frauen im Werk Assia Djebars

این مطالعه به آثار ادبی نویسنده الجزایری آسیا جبار (*1936) می پردازد. تمرکز اصلی او بر رمان زندان بزرگ سال 1995 است، که نویسنده آن را بخشی از یک پروژه زندگی‌نامه‌ای چهار جلدی، Quatuor algérien می‌داند. از آنجایی که بررسی مجزا از رمان کافی نیست، دو رمان دیگر از Quatuor که تا به امروز منتشر شده اند و نویسنده آن را متعلق به آن دانسته است، L'Amour، la fantasia (1985) و Ombre Sultane (1985) کافی نیست. 1987) نیز در تحلیل در نظر گرفته شده است.
تمرکز تحقیق از یک سو درک نویسنده از تاریخ است که در بقیه آثار او نیز مرکزیت دارد.او خود مورخ است و توجه را به خود جلب می کند. به عدم امکان تاریخ نگاری عینی. جبار در آثارش تاریخ‌نگاری رسمی را با نسخه‌ای از تاریخ خود که همیشه دیدگاه فراموش‌شدگان و ستمدیدگان را در نظر می‌گیرد، مقایسه می‌کند. این در سطح زمینه های تاریخی بزرگتر مانند استعمار فرانسه در الجزایر و همچنین در سطح زندگی نامه ها و خاطرات شخصی اتفاق می افتد. از سوی دیگر، این مطالعه بر درک خاص نویسنده از فمینیسم متمرکز است، که قاطعانه موضع گیری روشن در رابطه با جنبش های فمینیستی عربی و اروپایی را رد می کند. در عوض، او در کار خود، برنامه های مختلف زندگی زنان الجزایری را در کنار هم قرار می دهد و بر دیدگاه زنانه در تاریخ تمرکز می کند.

Die vorliegende Studie beschäftigt sich mit dem literarischen Werk der algerischen Autorin Assia Djebar (*1936). Ihr Hauptaugenmerk richtet sich auf den 1995 erschienenen Roman Vaste est la prison, den die Autorin als Teil eines auf vier Bände ausgelegten autobiografischen Projekts, des Quatuor algérien, charakterisiert. Insofern sich eine isolierte Betrachtung des Romans als unzulänglich erweist, finden die beiden anderen bislang erschienenen und von der Autorin als ihm zugehörig ausgewiesenen Romane des Quatuor, L’Amour, la fantasia (1985) und Ombre Sultane (1987), ebenfalls Berücksichtigung in der Analyse.
Im Zentrum der Untersuchung steht einerseits das auch für ihr übriges Werk zentrale Geschichtsverständnis der Autorin, die selbst Historikerin ist und auf die Unmöglichkeit einer objektiven Geschichtsschreibung aufmerksam macht. In ihren Werken setzt Djebar der offiziellen Geschichtsschreibung ihre eigene, stets die Perspektive der Vergessenen und Unterdrückten einnehmende Version von Geschichte entgegen. Dies erfolgt auf der Ebene größerer historischer Zusammenhänge wie der französischen Kolonialisierung Algeriens ebenso wie auf der Ebene persönlicher Biografien und Lebenserinnerungen. Andererseits konzentriert sich die Studie auf das spezifische Verständnis von Feminismus der Autorin, die eine eindeutige Positionierung im Hinblick auf arabische und europäische feministische Bewegungen entschieden ablehnt. Stattdessen stellt sie in ihrem Werk unterschiedliche Lebensentwürfe algerischer Frauen als gleichwertig nebeneinander und fokussiert eine weibliche Perspektive in der Geschichte.