The Open Society and Its Enemies: The Spell of Plato

پوپر در سال 1902 در یک خانواده وینی یهودی الاصل متولد شد. او تا سال 1937 در اتریش تدریس کرد و در سال بعد در انتظار الحاق اتریش توسط نازی ها به نیوزیلند مهاجرت کرد و در سال 1949 در انگلستان اقامت گزید. تا پایان جنگ جهانی دوم، او انرژی خود را بر فلسفه سیاسی متمرکز کرد و به دنبال تشخیص ریشه های فکری توتالیتاریسم آلمان و شوروی بود. نتیجه جامعه باز و دشمنان آن بود.

در این کتاب، پوپر افلاطون، مارکس و هگل را به عنوان «کل‌گرایان» و «تاریخ‌شناسان» محکوم می‌کند – به گفته پوپر، یک کل‌گرا معتقد است که افراد کاملاً توسط گروه‌های اجتماعی خود شکل می‌گیرند. ; تاریخ‌نگاران بر این باورند که گروه‌های اجتماعی بر اساس اصول درونی تکامل می‌یابند که وظیفه روشنفکر است که آنها را آشکار کند. در مقابل، پوپر معتقد بود که امور اجتماعی غیرقابل پیش بینی هستند و به شدت مخالف مهندسی اجتماعی بود. او همچنین به دنبال این بود که تمرکز فلسفه سیاسی را از پرسش‌هایی در مورد اینکه چه کسی باید حکومت کند به سمت پرسش‌هایی در مورد چگونگی به حداقل رساندن آسیب‌های وارد شده توسط قدرتمندان تغییر دهد. این کتاب فوراً یک احساس بود، و - اگرچه مدت‌ها به خاطر نمایش‌های افلاطون، مارکس و هگل مورد انتقاد قرار گرفته است - به دلیل دفاع از آزادی و روحیه تحقیق انتقادی، نقطه عطفی در چپ و راست باقی مانده است. .