برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب The Effect of Particle Size and Shape on the In Vivo Journey of Nanoparticles

دانلود کتاب تأثیر اندازه و شکل ذرات بر سفر In Vivo نانوذرات

مشخصات کتاب

The Effect of Particle Size and Shape on the In Vivo Journey of Nanoparticles

ویرایش:  
نویسندگان: Christian Godin  
سری:  
ISBN (شابک) : 9782876919983, 2876919982 
ناشر: Case Western Reserve University 
سال نشر: 2014 
تعداد صفحات: 550 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 41 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 58,000

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 13

در صورت تبدیل فایل کتاب The Effect of Particle Size and Shape on the In Vivo Journey of Nanoparticles به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب تأثیر اندازه و شکل ذرات بر سفر In Vivo نانوذرات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب تأثیر اندازه و شکل ذرات بر سفر In Vivo نانوذرات

اگرچه چندین فرمولاسیون نانوداروها برای درمان سرطان تایید شده اند، اما اثربخشی درمانی آنها در کلینیک محدود شده است. انتقال نانوذرات که توسط جریان خون هدایت می شود، توسط فشارهای بینابینی بالا در تومورهای اولیه مانع می شود. علاوه بر این، نانوذرات تایید شده بالینی به خوبی برای هدف قرار دادن متاستاز، که علت اصلی مرگ ناشی از سرطان است، طراحی نشده اند. برای درمان مؤثر تومورهای، بهبود توانایی نانوذره در حاشیه (رانش) به دیواره رگ خونی، غلبه بر فشارهای بینابینی و اتصال به گیرنده‌های بیان بیش از حد ضروری است. یک تومور ما ادعا می کنیم که اندازه و شکل نانوذرات هر دو پارامتر طراحی هستند که باید برای هدف قرار دادن و درمان موثر تومورها بهینه شوند. شکل، به طور خاص، به شدت بر فارماکوکینتیک نانوذره، حاشیه، و علاقه اتصال به گیرنده ها تأثیر می گذارد. برای ارزیابی اثر اندازه و شکل بر حاشیه نانوذرات، رسوب دیواره کلاس‌های مختلف نانوذرات تحت جریان در یک محفظه میکروسیال مقایسه شد. با آگاهی از اینکه جریان بر انتقال داخل عروقی نانوذرات تأثیر می‌گذارد، ما سپس از یک پروتکل تصویربرداری چندوجهی in vivo برای ارزیابی تأثیر جریان خون بر رسوب داخل توموری نانوذرات هدف‌مند و هدف‌دار با اندازه‌های منحصربه‌فرد استفاده کردیم. این مطالعات نشان داد که همرفت به شدت بر رسوب نانوذرات بزرگ تأثیر می‌گذارد، در حالی که هدف‌گیری فعال به گیرنده‌های سلولی، حفظ نانوذرات کوچک‌تر را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، این مطالعات به ما اجازه داد تا قوانین طراحی را برای بهبود عملکرد محل خاص نانوذرات برای سرطان‌های سخت‌درمان استخراج کنیم. به عنوان مثال، بر خلاف تومورهای اولیه، ضایعات میکرومتاستاتیک فاقد عروق بیش از حد تراوا هستند که به نانوذرات اجازه می دهد تا به طور غیر فعال در بینابینی تومور تجمع کنند. بنابراین، ما زنجیره‌ای از نانوذرات اکسید آهن را با هدف اینتگرین آلفا-v-بتا-3 ایجاد کردیم که در ضایعات متاستاتیک در دیواره عروقی بیش از حد بیان می‌شود. نانوذره زنجیره‌ای شکل دارای رفتار حاشیه‌ای بالا و تمایل اتصالی است که آن را قادر می‌سازد میکرومتاستازهای کبد و ریه را در مدل تومور متاستاتیک سینه شناسایی کند. اتصال یک لیپوزوم دوکسوروبیسین به زنجیره نانو و استفاده از مکانیسم انتشار دارو با فرکانس رادیویی، رویکردی را برای درمان سرطان سینه متاستاتیک ایجاد کرد. این کار نشان می‌دهد که انتخاب منطقی اندازه و شکل یک نانوذره می‌تواند تأثیر مثبتی بر اثربخشی شیمی‌درمانی‌های نانوذراتی در برابر انواع تهاجمی سرطان داشته باشد. بیشتر بخوانید...بیشتر بخوانید... span>
چکیده: اگرچه چندین فرمولاسیون نانوداروها برای درمان سرطان تایید شده‌اند، اما اثربخشی درمانی آنها در کلینیک محدود شده است. انتقال نانوذرات که توسط جریان خون هدایت می شود، توسط فشارهای بینابینی بالا در تومورهای اولیه مانع می شود. علاوه بر این، نانوذرات تایید شده بالینی به خوبی برای هدف قرار دادن متاستاز، که علت اصلی مرگ ناشی از سرطان است، طراحی نشده اند. برای درمان موثر تومورها، بهبود توانایی نانوذره در حاشیه (رانش) به دیواره رگ خونی، غلبه بر فشارهای بینابینی و اتصال به گیرنده های بیان بیش از حد در تومور ضروری است. ما ادعا می کنیم که اندازه و شکل نانوذرات هر دو پارامتر طراحی هستند که باید برای هدف قرار دادن و درمان موثر تومورها بهینه شوند. شکل، به طور خاص، به شدت بر فارماکوکینتیک نانوذره، حاشیه، و علاقه اتصال به گیرنده ها تأثیر می گذارد. برای ارزیابی اثر اندازه و شکل بر حاشیه نانوذرات، رسوب دیواره کلاس‌های مختلف نانوذرات تحت جریان در یک محفظه میکروسیال مقایسه شد. با آگاهی از اینکه جریان بر انتقال داخل عروقی نانوذرات تأثیر می‌گذارد، ما سپس از یک پروتکل تصویربرداری چندوجهی in vivo برای ارزیابی تأثیر جریان خون بر رسوب داخل توموری نانوذرات هدف‌مند و هدف‌دار با اندازه‌های منحصربه‌فرد استفاده کردیم. این مطالعات نشان داد که همرفت به شدت بر رسوب نانوذرات بزرگ تأثیر می‌گذارد، در حالی که هدف‌گیری فعال به گیرنده‌های سلولی، حفظ نانوذرات کوچک‌تر را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، این مطالعات به ما اجازه داد تا قوانین طراحی را برای بهبود عملکرد محل خاص نانوذرات برای سرطان‌های سخت‌درمان استخراج کنیم. به عنوان مثال، بر خلاف تومورهای اولیه، ضایعات میکرومتاستاتیک فاقد عروق بیش از حد تراوا هستند که به نانوذرات اجازه می دهد تا به طور غیر فعال در بینابینی تومور تجمع کنند. بنابراین، ما زنجیره‌ای از نانوذرات اکسید آهن را با هدف اینتگرین آلفا-v-بتا-3 ایجاد کردیم که در ضایعات متاستاتیک در دیواره عروقی بیش از حد بیان می‌شود. نانوذره زنجیره‌ای شکل دارای رفتار حاشیه‌ای بالا و تمایل اتصالی است که آن را قادر می‌سازد میکرومتاستازهای کبد و ریه را در مدل تومور متاستاتیک سینه شناسایی کند. اتصال یک لیپوزوم دوکسوروبیسین به زنجیره نانو و استفاده از مکانیسم انتشار دارو با فرکانس رادیویی، رویکردی را برای درمان سرطان سینه متاستاتیک ایجاد کرد. این کار نشان می‌دهد که انتخاب منطقی اندازه و شکل یک نانوذره می‌تواند تأثیر مثبتی بر اثربخشی شیمی‌درمانی‌های نانوذراتی در برابر اشکال تهاجمی سرطان داشته باشد.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Although several formulations of nanomedicines are approved to treat cancer, their therapeutic efficacy has been limited in the clinic. The delivery of nanoparticles, which is driven by blood flow, is hindered by high interstitial pressures in primary tumors. Moreover, clinically approved nanoparticles are not well designed to target metastasis, which is the leading cause of death from cancer. To effectively treat tumors, it is essential to improve a nanoparticle's ability to marginate (drift) to the blood vessel wall, overcome interstitial pressures, and bind to overexpressed receptors at a tumor. We assert that nanoparticle size and shape are both design parameters which must be optimized to target and treat tumors effectively. Shape, in particular, heavily influences a nanoparticle's pharmacokinetics, margination, and binding avidity to receptors. To evaluate the effect of size and shape on nanoparticle margination, the wall deposition of different classes of nanoparticles was compared under flow in a microfluidic chamber. With the knowledge that flow influences nanoparticle intravascular transport, we then employed an in vivo multimodal imaging protocol to evaluate the effect of blood flow on the intratumoral deposition of untargeted and targeted nanoparticles of unique sizes. These studies established that convection heavily influences the deposition of large nanoparticles, while active targeting to cell receptors improves the retention of smaller nanoparticles. Furthermore, these studies allowed us to derive design rules to improve the site-specific performance of nanoparticles for hard-to-treat cancers. For example, in contrast to primary tumors, micrometastatic lesions lack the hyperpermeable vasculature that allows nanoparticles to passively accumulate in the tumor interstitium. Thus, we developed a chain of iron oxide nanoparticles targeted to the alpha-v-beta-3 integrin, which is overexpressed on the vascular wall in metastatic lesions. The chain-shaped nanoparticle was identified to have high margination behavior and binding avidity, which enabled it to detect liver and lung micrometastases in a metastatic breast tumor model. Attachment of a doxorubicin liposome to the nanochain and use of a radiofrequency triggered drug release mechanism created an approach to treat metastatic breast cancer. This work demonstrates that rational selection of a nanoparticle's size and shape can positively impact the efficacy of nanoparticle chemotherapies against the aggressive forms of cancer. Read more...
Abstract: Although several formulations of nanomedicines are approved to treat cancer, their therapeutic efficacy has been limited in the clinic. The delivery of nanoparticles, which is driven by blood flow, is hindered by high interstitial pressures in primary tumors. Moreover, clinically approved nanoparticles are not well designed to target metastasis, which is the leading cause of death from cancer. To effectively treat tumors, it is essential to improve a nanoparticle's ability to marginate (drift) to the blood vessel wall, overcome interstitial pressures, and bind to overexpressed receptors at a tumor. We assert that nanoparticle size and shape are both design parameters which must be optimized to target and treat tumors effectively. Shape, in particular, heavily influences a nanoparticle's pharmacokinetics, margination, and binding avidity to receptors. To evaluate the effect of size and shape on nanoparticle margination, the wall deposition of different classes of nanoparticles was compared under flow in a microfluidic chamber. With the knowledge that flow influences nanoparticle intravascular transport, we then employed an in vivo multimodal imaging protocol to evaluate the effect of blood flow on the intratumoral deposition of untargeted and targeted nanoparticles of unique sizes. These studies established that convection heavily influences the deposition of large nanoparticles, while active targeting to cell receptors improves the retention of smaller nanoparticles. Furthermore, these studies allowed us to derive design rules to improve the site-specific performance of nanoparticles for hard-to-treat cancers. For example, in contrast to primary tumors, micrometastatic lesions lack the hyperpermeable vasculature that allows nanoparticles to passively accumulate in the tumor interstitium. Thus, we developed a chain of iron oxide nanoparticles targeted to the alpha-v-beta-3 integrin, which is overexpressed on the vascular wall in metastatic lesions. The chain-shaped nanoparticle was identified to have high margination behavior and binding avidity, which enabled it to detect liver and lung micrometastases in a metastatic breast tumor model. Attachment of a doxorubicin liposome to the nanochain and use of a radiofrequency triggered drug release mechanism created an approach to treat metastatic breast cancer. This work demonstrates that rational selection of a nanoparticle's size and shape can positively impact the efficacy of nanoparticle chemotherapies against the aggressive forms of cancer