Suburbs under Siege: Race, Space, and Audacious Judges

در حومه‌های تحت محاصره چارلز هار با شور و شوق استدلال می‌کند که همه مردم - ثروتمند یا فقیر، سیاه یا سفید - بر اساس قانون اساسی حق زندگی در حومه شهر دارند و یک قوه قضاییه مسئولیت اجتماعی دارند. باید به شدت از این حق دفاع کند. به دلایل مختلف، دادگاه‌های آمریکا عموماً در مورد زیر سؤال بردن مقررات منطقه‌بندی محلی که فقرای شهری را در تنگنای شهرها به دام می‌اندازد، دور از مسکن مناسب و مشاغل در حومه شهرها شکست خورده‌اند. به عنوان مثال، هیچ پرونده ای در دادگاه عالی ایالات متحده با قوانین منطقه بندی استثنایی مواجه نشده است، زیرا زمانی براون علیه هیئت آموزش به جداسازی مدارس حمله کرد. در عوض، قضات در همه سطوح اغلب جداسازی مسکونی را که ممکن است جامعه آمریکا را نابود کند، تقویت کرده اند. در این کتاب تحریک‌آمیز درباره پرونده‌های تاریخی کوه لورل، هار نشان می‌دهد که چگونه قوه قضاییه ایالت نیوجرسی از این الگوی رفتار قضایی خارج شد. این قضات شجاع و مبتکر با به چالش کشیدن نیروهای ثروتمندی که بر حومه شهرها (و قوه مقننه) ایالتشان حکومت می کردند، توجه سراسری را به خود جلب کردند. علاوه بر این، آنها استدلال خود را بر اساس قانون اساسی ایالت نیوجرسی برای محافظت از احکام خود در برابر بی اعتباری توسط دادگاه عالی ایالات متحده استوار کردند.

در اوایل دهه 1970، زمانی که پرونده ها شروع شد، شاکیان، اتل لارنس و دخترش توماسین، به سختی در حومه فیلادلفیا مانت لورل، شهری که اجداد آفریقایی-آمریکایی آنها برای هفت نسل در آن زندگی کرده بودند، زندگی خود را تامین می کردند. رویای لارنس این بود که در یک آپارتمان باغ کوهستان لورل زندگی کنند که توسط یک گروه اصلاحات مردمی به عنوان مسکن مقرون به صرفه برنامه ریزی شده بود: در راه آنها یک قانون منطقه بندی حداقل سطح زمین وجود داشت. پیروزی نهایی دادگاه لارنس و وکلای جوان منافع عمومی آنها الهام بخش دیگر پرونده های N.J و روند اصلاح است که تا امروز ادامه دارد، زیرا قضات، کارشناسان (استادهای ویژه)، قانونگذار ایالتی و سایر شهروندان برای اجرای کوه تلاش می کنند. اصول لورل. کتاب هار حمله ای جسورانه به دکترین های متعارف مربوط به محدودیت های تفکیک قوا در قوه قضاییه و درخواستی است که قضات در سراسر کشور قبل از اینکه خیلی دیر شود، مسئولیت های مناسب خود را برای مسکن عادلانه به عهده بگیرند.

In Suburbs under Siege Charles Haar argues passionately that all people--rich or poor, black or white--have a constitutional right to live in the suburbs and that a socially responsible judiciary should vigorously uphold that right. For various reasons, American courts have generally failed to question local zoning regulations that trap the urban poor in the squalor of inner cities, away from decent housing and jobs in the suburbs. No U.S. Supreme Court case, for instance, has confronted exclusionary zoning rules, as Brown v. Board of Education once attacked school segregation. Instead, judges at all levels have most often reinforced the residential segregation that may well destroy American society. In this provocative book on the landmark Mount Laurel cases, Haar shows how the N.J. state judiciary broke out of this pattern of judicial behavior. These courageous, innovative judges attracted nationwide attention by challenging the forces of affluence that ruled the suburbs (and the legislature) of their state. Furthermore, they based their reasoning on the N.J. state constitution in order to protect their rulings from invalidation by the U.S. Supreme Court.

In the early 1970s, when the cases began, the plaintiffs, Ethel Lawrence and her daughter Thomasene, were barely making ends meet in the Philadelphia suburb of Mount Laurel, a town where their African-American ancestors had lived for seven generations. The Lawrences’ dream was to live in a Mount Laurel garden apartment planned by a grassroots reform group as affordable housing: in their way stood a typical minimum acreage zoning ordinance. The eventual court victory of the Lawrences and their young public interest attorneys inspired other N.J. suits and a process of remediation that continues to this day, as judges, experts (special masters), the state legislature, and other citizens work to carry out the Mount Laurel principles. Haar’s book is a bold attack on conventional doctrines of the separation of powers limitations on the judicial branch and a plea that judges across the country assume their proper responsibilities for fair housing before it is too late.