Chief Justice W.R. Jackett: By the Law of the Land

پس از فارغ التحصیلی از کالج حقوق دانشگاه ساسکاچوان، جکت به عنوان محقق رودز انتخاب شد. او مدتی قبل از شروع جنگ جهانی دوم از آکسفورد به کانادا بازگشت و به عنوان یک وکیل جوان به وزارت دادگستری ده نفره پیوست. از طریق سخت کوشی فوق العاده، تجزیه و تحلیل دقیق حقوقی، و تمایل به سازماندهی، او سرانجام به عنوان هشتمین معاون وزیر دادگستری کانادا رسید. او پس از سه سال این سمت را ترک کرد و به عنوان مشاور عمومی راه آهن کانادا اقیانوس آرام منصوب شد و بعداً به عنوان رئیس دیوان دارایی کانادا منصوب شد. او به سرعت سطح خدمات ارائه شده توسط دادگاه به حرفه حقوقی و عموم مردم را اصلاح کرد و در ایجاد شورای قضایی کانادا و طراحی و ایجاد دادگاه فدرال جدید کانادا نقش اساسی داشت. او به عنوان اولین رئیس دادگاه فدرال، دادگاه جدید را به عنوان نمونه رهبری کرد و علیرغم مخالفت دادگاه های عالی استانی و دادگاه عالی کانادا، آن را به کارآمدترین و مؤثرترین دادگاه در کشور تبدیل کرد. پس از پانزده سال حضور در نیمکت، در سال 1979 در اوج حرفه قضایی خود بازنشسته شد و معتقد بود که این امر به پیشرفت دادگاه کمک می کند. او به کار در گمنامی نسبی در کاری که بیشتر دوست داشت - حل مشکلات حقوقی - ادامه داد، اما دیگر هرگز در دادگاه حاضر نشد.

After graduating from the University of Saskatchewan's College of Law, Jackett was chosen as a Rhodes Scholar. He returned to Canada from Oxford not long before the outbreak of World War II and joined the ten-man Department of Justice as a junior lawyer. Through extraordinary hard work, rigorous legal analysis, and a bent for organization, he eventually became Canada's eighth deputy minister of Justice. He left this position after three years to become general counsel for the Canadian Pacific Railway and was later appointed president of the Exchequer Court of Canada. He quickly revamped the level of service provided by the court to the legal profession and the public and was instrumental in both the creation of the Canadian Judicial Council and the design and creation of the new Federal Court of Canada. As the first chief justice of the Federal Court, he led the new court by example, moulding it into the most efficient and effective court in the country, despite opposition from provincial superior courts and the Supreme Court of Canada. After fifteen years on the Bench he retired in 1979 at the height of his judicial career, believing that this would help the Court develop. He continued to work in relative obscurity at what he loved best - solving legal problems - but never again appeared before the courts.